wzrok u astronautów

Jak zmienia się wzrok u astronautów?

Niewielu jest ludzi, którzy stanęli na Księżycu. Ciężko jest więc stwierdzić, jak takie dalekie wyprawy i warunki podczas nich panujące, mogą wpływać na zdrowie człowieka. Mimo tego można spodziewać się negatywnych skutków zdrowotnych. Wynika to z badań przeprowadzonych na osobach, które przebywały w Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Panuje tam tzw. mikrograwitacja objawiająca się odczuwaniem stanu nieważkości, który jest spowodowany równoważeniem się siły grawitacji i siły odśrodkowej krążenia Stacji po orbicie Ziemi.

Jakie mogą być negatywne skutki braku grawitacji?

Na początek warto zaznaczyć, iż stan nieważkości nie jest fizjologiczny i nasz organizm nie jest do niego przystosowany. Z tego powodu mogą wystąpić problemy ze wzrokiem, sercem, mózgiem czy mięśniami. Przykładowo, panująca na Ziemi grawitacja sprawia, że w naczyniach krwionośnych występuje różne ciśnienie, zależne od położenia ciała. Gdy stoimy, ciśnienie tętnicze krwi jest dużo większe w naszych nogach niż w głowie. W przestrzeni kosmicznej te ciśnienia się wyrównują, co sprawia, że naczynia mózgowe (także te, doprowadzające krew do oczu) są narażone na dużo wyższe ciśnienia niż na Ziemi. Takie zmiany mogą w konsekwencji generować różne poważne zmiany w ciele człowieka.

Stan mikrograwitacji i jego wpływ na wzrok człowieka

Badania nad powikłaniami ocznymi wypraw poza Ziemię sięgają lat 60. ubiegłego stulecia. Już wtedy zauważono, że po powrocie astronautów z misji, ich wzrok ulegał pogorszeniu. Podczas poszukiwań patomechanizmów tego problemu odkryto, że dużą rolę odgrywa wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Jak można się łatwo domyślić, nie tylko to było przyczyną dolegliwości.
Od roku 2000 przeprowadzono wiele szeroko zakrojonych badań astronautów przebywających nawet przez krótki czas w Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Uwidoczniły one dużo większą skalę problemów ze wzrokiem. Okazało się bowiem, że u części z nich w badaniu okulistycznym po powrocie pojawiły się

  • fałdy naczyniówkowe,
  • obrzęk,
  • ugięcie lub uwypuklenie tarczy nerwu wzrokowego,
  • spłaszczenie tylnej części gałki ocznej,
  • „kłębki waty”(zmiany na dnie oka związane z niedrożnością naczyń włosowatych siatkówki).
Zobacz:  Skuteczność laserowej korekcji wzroku

W wyniku tych zmian astronauci skarżyli się m. in. na obecność mroczków w polu widzenia, problemy z widzeniem bliskich przedmiotów czy obniżenie ostrości wzroku. Warto zaznaczyć, iż zmiany te mogą mieć charakter przemijający, a wzrok astronauty po dłuższym pobycie na ziemi może wrócić do normy. Czasami jednak zmiany w obrazie oka nie ulegają poprawie, a ludzie wracający z kosmosu do końca życia mają uszkodzony wzrok.

Astronauci i nie tylko?

Należy postawić sobie pytanie, czy problem aby na pewno dotyczy tylko astronautów. W obliczu coraz to nowszych technologii wydaje się, że podróżowanie po kosmosie w celach rekreacyjnych to kwestia nie setek, ani dziesiątek, lecz kilku lub kilkunastu lat. Z tego powodu bardzo ważne jest badanie zdrowotnych konsekwencji takich wypraw, aby można im było przeciwdziałać.




Od redakcji:

Artykuł przygotowany przez zespół optometrystów, odpowiedzialnych za Poradnik Optometrysty KODANO. Informacje o tematyce medycznej prezentowane w artykule mają charakter poglądowy, nie mogące zastąpić profesjonalnej porady lekarskiej. W tym celu należy udać się optometrysty lub okulisty.

źródła informacji:


Was This Post Helpful:

0 votes, 0 avg. rating

Zostaw komentarz