b jak bulimia

Alfabet chorób XXI wieku – B jak Bulimia

Bulimia jest – obok anoreksji – jedną z najczęściej dotykających młode kobiety chorób o podłożu psychicznym. Bardzo trudno jest zorientować się, że bliska osoba cierpi na bulimię, a jeśli już się uda, leczenie jest długie i nie zawsze przynosi oczekiwany skutek.

Czym jest bulimia?

Bulimia to choroba psychiczna, polegająca na zaburzeniu łaknienia. Chorująca osoba interesuje się zdrowym odżywianiem i stara się za wszelką cenę utrzymać szczupłą figurę, przestrzegając diety. Od kilku do kilkunastu razy w tygodniu ulega jednak niepohamowanym napadom głodu, podczas których spożywa ogromne ilości wysokokalorycznych potraw. Po napadzie ma ogromne poczucie winy i w celu pozbycia się wyrzutów sumienia, prowokuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające i moczopędne, by usunąć z organizmu nadmiar tłuszczu i innych substancji odżywczych. Naprzemiennym ścisłym dietom i napadom głodu często towarzyszy również wzmożona aktywność fizyczna. Na tę chorobę najczęściej zapadają kobiety pomiędzy 18 a 25 rokiem życia. Szacuje się, że ok. 2% przypadków zachorowania na bulimię kończy się śmiercią pacjentek.

Przyczyny bulimii

Przyczyny bulimii są zwykle bardzo złożone. Nie bez znaczenia pozostaje presja społeczna i wszechobecny kult szczupłego ciała. Drugim elementem, przyczyniającym się do rozwoju choroby, jest słaba psychika, nieumiejętność radzenia sobie ze stresem i brak umiejętności obiektywnego ocenienia samej siebie i swojego ciała. Bardzo często osoby, które chorują na bulimię, mają skłonność do stanów depresyjnych, zwłaszcza, że napady głodu i nie radzenie sobie z problemem powoduje duże wyrzuty sumienia i zaniżanie własnej wartości. Czasami taki stan rzeczy prowadzi do poważnej depresji i pojawienia się myśli samobójczych.

Skutki bulimii

Bulimia jest chorobą tylko z pozoru mniej groźną od anoreksji. Potrafi wyniszczyć cały organizm, rozregulować jego pracę i wywołać wiele innych chorób. Częste wymioty powodują uszkodzenie szkliwa zębów oraz poranienie śluzówki jamy ustnej, biegunki prowadzą do odwodnienia oraz do poranienia przewodu pokarmowego. Chora, w wyniku uszkodzenia śluzówki żołądka, odczuwa częste bóle brzucha, ma problemy z niestrawnością, wzdęciami i zaparciami. Zaburzenia hormonalne prowadzą do zatrzymania cyklu miesiączkowego, a to z kolei prowadzi do bezpłodności. Cierpi skóra bulimiczki, a także jej włosy i paznokcie, pozbawione cennych minerałów i składników odżywczych.

Zobacz:  Alfabet chorób XXI wieku – R jak Rak trzustki

Leczenie bulimii

Czy bulimię można wyleczyć? Tak, ale jest to bardzo skomplikowany i długotrwały proces. Najważniejsza jest terapia psychiatryczna, połączona z edukacją, dotyczącą racjonalnego żywienia. W czasie terapii, osoba chora na bulimię otrzymuje kilka małych posiłków dziennie, co ma ograniczyć prowokowanie wymiotów. Po posiłku chora pozostaje pod nadzorem przez godzinę, nie może w tym czasie korzystać z łazienki. Trzeba jednak zaznaczyć, że nikogo nie można w ten sposób kontrolować przez całe życie, więc najważniejszym celem terapii jest sprawić, aby bulimiczka zaakceptowała siebie i swoje ciało i zrozumiała, że poddając się chorobie szkodzi swojemu organizmowi. W przypadku osób z bulimią bardzo ważna jest także odpowiednia suplementacja, mająca za zadanie uzupełnić niedobory witamin i minerałów. Lekarze przestrzegają, że choroba często powraca w wyniku silnego stresu, czy dużych życiowych zmian. Obowiązkowym elementem terapii powinno być zatem nauczenie pacjentki zasad radzenia sobie z trudnymi emocjami.


Was This Post Helpful:

0 votes, 0 avg. rating

Zostaw komentarz